Leestijd: 7 minuten
Het is volgens mij wel duidelijk dat deze klus een droom was. Waarom dat zo is, deel ik in deze laatste blog. Ook vertel ik over de helden in dit geheel en beantwoord ik een aantal ingezonden vragen. Wil je de vorige blogs eerst nog lezen? Klik dan hier.
Dit werk is van Marijke Snoek.
Waarom was dit zo’n droomklus?
Allereerst heb ik al langer de droom om tentoonstellingen te maken en musea in te richten. Toen Rik van Hogeschool Viaa me voor deze klus vroeg, had ik dat echter nog nergens publiekelijk gedeeld. Rik heeft echter vaak goed door wat ik kan; hij herkende dus ook dat kijken, plaatsen en combineren horen bij de kern van mijn werk. Dat voelde als een mooie erkenning.
Vertrouwen
De kunstcommissie en de hogeschool gaven met het volledige vertrouwen. Dat werkt enorm fijn. Zo zei Bert-Jan, de facilitair manager en de officiële opdrachtgever, bij de presentatie van het plan: “Dit is allemaal goed. Ik weet niet hoe dit werkt, maar daarom ben jij hier. Ik ga uit van jouw expertise.” Wat wil een mens/creative director nog meer!?
“Ik weet niet hoe dit werkt, daarom ben jij hier en ik ga uit van jouw expertise.”
– Bert-Jan, de opdrachtgever
Kunst is voor iedereen
De locatie is te gek en kunst is te gek; dus als ik die kan combineren is dat pas echt fantastisch. Ik hou ervan om mensen in aanraking te brengen met kunst op plekken waar dat niet vanzelfsprekend is. Kunst is namelijk niet alleen voor museumbezoekers en kunstenaars, het is voor iedereen!
Natuurlijke habitat
Dit werk gaat me heel makkelijk af, en dat is misschien wel de voornaamste reden dat ik dit als droomklus heb ervaren. Met ‘makkelijk’ bedoel ik ‘natuurlijk’, maar door die natuurlijkheid voelde het heel makkelijk. Ik heb niet eerder een klus gedaan die me zo sterk het gevoel gaf: ‘hier ben ik voor gemaakt!’
Werk jij op een plek waar de kunst nog niet tot zijn recht komt? Je weet me nu te vinden! Voor een belletje of even sparren heb ik altijd tijd.
Hoe kijk je erop terug?
Zoals je hierboven al leest: heel goed! Het was nog leuker dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Ik heb meerdere keren gedacht: ‘Is dít mijn werk? Wat een geluk’.
Onderweg waren er wel wat hobbels. Sommige dingen gingen langzamer dan verwacht (of kon je gewoon niet plannen), en afstemming in een grotere organisatie gaat wat stroperiger dan wanneer ik iets in mijn eentje regel. Nu moest ik bijvoorbeeld tussendoor wachten op goedkeuring, of was ik afhankelijk van iemand die z’n mail nog moest lezen, enzovoorts. Van tevoren verwachtte ik dat dit wel in een maand (fulltime eraan werken) afgerond kon zijn, maar dat zou ik voortaan anders inschatten. Als ik alleen van mezelf afhankelijk zou zijn, zou het kunnen, maar dat is nu eenmaal niet het geval. Zoiets ontdek je pas als je het doet – en deze klus bood daarvoor op een fijne manier ruimte.
Ook had ik onderschat hoeveel mensen hierbij direct en indirect betrokken zijn – van de samenwerkingen met meubelmakers en lijstenmakers tot personeel van Viaa dat een mening heeft over de werken en de inrichting. De opdrachtgever vroeg op een gegeven moment ook om mensen binnen Viaa van kennisgeving te voorzien, zodat men wist wat er zou komen en alvast kon wennen. Dat vond ik een goede zet; die onthoud ik voor volgende klussen.
Hoe voel je je over het resultaat?
Ik ben er heel blij mee! Binnen de context heb ik iets heel moois neergezet. Er zijn dingen die ik achteraf wat anders zou doen, of die ik anders zou doen als ik een nog groter budget had gehad, maar precies dat is de charme. Binnen de mogelijkheden heb ik er alles uitgehaald wat erin zit. Reken maar dat elke soortgelijke klus in de toekomst steeds beter wordt!
Had je de vrije hand in bijvoorbeeld de kleurkeuze van de muren? En wat is hierbij leidend geweest?
Heel leuke vraag. In dergelijke processen doe ik bij het eerste voorstel zo min mogelijk concessies vooraf. Ik ga voor het hoogst haalbare en sluit eventueel achteraf compromissen. Tegelijk had ik niet verwacht zo snel akkoord te krijgen op het plan, en had ik achteraf misschien nog wel meer spannendere dingen geopperd. Het plan was echter wel meteen zo passend, dat iets spannenders niet nodig was. Daarnaast wil ik juist werken met wat er is; dat dwingt me tot creativiteit.
De opdrachtgever heeft nog wel bij de architect gecheckt of de gekozen muurkleuren genoeg pasten binnen het gebouw en de huisstijl, maar dat was geen probleem.
En wat leidend is geweest… Ik denk dat je inmiddels wel een beetje beeld hebt bij de manier waarop ik keuzes maak (zie voorgaande blogs), maar tegelijk is dat zó lastig om uit te leggen. Ik kijk vaak naar de kleuren in een werk zelf, en bepaal dan of ik een kleur of tint uit het werk wil hebben of juist een contrasterende kleur – of iets heel anders. Dat hangt ook weer af van de lijst en de verdere context (grootte van de muur, de locatie, de spullen eromheen, de betekenis van de ruimte zelf, of er nog andere werken hangen, etc.) waarin het werk komt te hangen. Wat leidend is, hangt dus echt van de context af.
Ik ben wel benieuwd of jullie over verankering voor langere tijd hebben nagedacht?
Zoals het nu is ingericht, blijft het voor lange tijd. Natuurlijk is het mogelijk dat sommige werken in de toekomst een andere plek krijgen, maar ik heb niet een soort stappenplan met zaken waarmee Viaa dan rekening moet houden. Ik heb namelijk echt maatwerk geleverd en er is – zoals hierboven ook al te lezen is – niet een soort trucje om zoiets te doen.
Kan ik de kunstcollectie online bekijken?
Zeker, dat kan hier! Dit is de website van Viaa, en op deze pagina zijn alle werken en de bijbehorende informatie te zien. Die website is ontstaan omdat er veel waardevolle informatie was, meer dan op de bordjes bij de werken paste. Daarom hebben we een QR-code toegevoegd die je naar een webpagina leidt waar meer te vinden is. Ook hebben we alle werken gefotografeerd. Die foto’s zijn eveneens op de website te vinden.
Deze webpagina is een voorbeeld van iets waarover ik van tevoren niet had nagedacht, maar tijdens het proces een waardevolle toevoeging bleek. Mensen worden niet gemotiveerd door lappen tekst bij de werken (zoals hiervoor het geval was), maar kunnen nu wel meer informatie vinden.
Klik op deze link voor de collectie.
Dit is Shasa, de meubelmaker. Hij maakte onder andere de sokkel rechts.
Wie zijn de helden in dit alles?
Dat zijn er heel veel: de lijstenmakers, de kunstcommissie, de officiële opdrachtgever Bert-Jan, de conciërges, maar in het bijzonder Rik en Shasa.
Zoals je in de eerdere blogs kon lezen heb ik heel veel samengewerkt met Rik. Hij hielp bij wat er ook maar nodig was, versleepte werken door de school, luisterde als ik m’n ideeën wilde delen, en sparde met me mee. Met deze omschrijving doe ik hem nog erg tekort, maar hij was in elk geval de mogelijkmaker in dit alles. Ik zie uit naar nog veel meer samenwerkingen met Rik!
Ook Shasa kan niet onbenoemd blijven. Shasa is meubelmaker en kan alles van (hergebruikt) hout maken. Hij maakte voor dit project sokkels, panelen en lijsten, maar dacht ook uitgebreid mee, deelde zijn expertise en hielp bij de plaatsing. Ik kon steeds, zonder me bezwaard te voelen, om aanpassingen vragen en dingen (drie)dubbelchecken. Shasa is een held!
Dit is Rik, de mogelijkmaker.
Hoe wordt er op je werk gereageerd?
Dat lijkt me nou een mooie om deze blog(serie) mee af te sluiten. Ik kan het namelijk wel een tof project vinden, maar het moet natuurlijk ook goed worden ontvangen. Hopelijk spreken deze reacties voor zich!
“Ik zie elke keer weer iets nieuws. Werk dat me eerder niet opviel, laat me nu opeens kijken.”
– Dieneke, docent en commissielid Viaa Kunst.
“Complimenten voor jullie werk. De kunstwerken zijn mooi gepresenteerd en ook de informatie erbij is prachtig geworden. Nogmaals mijn complimenten. Het is bijzonder voor mij om te zien en te ervaren met hoeveel aandacht het werk er nu hangt. Dank daarvoor!”
– Ludie, degene die 20 jaar lang verantwoordelijk was voor Viaa Kunst.
(Tekst gaat onder de foto verder)
“We hadden elkaar natuurlijk al even gezien en gesproken, maar nogmaals: wat is het geweldig geworden! Ook die huisjes-sokkel. Een heuse blikvanger! Ik heb her en der al veel leuke reacties gehoord.”
– Desirée, docent en commissielid Viaa Kunst.
En dan sluit ik af met dit droge compliment:
“Jullie hebben het echt heel goed gedaan. Ik heb geen kritiek gekregen van personeel, wat hier betekent dat het goed gevonden wordt.”
– Bert-Jan, de opdrachtgever
Goed, dat was ‘m. Dank voor het meelezen! En je weet het… als je iemand zoekt voor een tentoonstelling: dan moet je mij hebben!
–
Wil je op de hoogte blijven van wat ik doe? Volg me op Instagram en LinkedIn of schrijf je in voor mijn nieuwsbrief!