Leestijd: 6 minuten
Wat bezielt je?
Acties van klimaatactivisten verschijnen regelmatig in het nieuws. De reacties zijn niet zelden vijandig. Wie zijn die mensen die snelwegen blokkeren? Wat bezielt hen? Ik portretteerde een aantal klimaatactivisten en vroeg het ze. Dat leidde tot de serie ‘Wat bezielt je?’. Hier lees je de laatste drie verhalen. (De eerste vier vind je hier)
(Tekst gaat onder de foto verder)
Dit is Sanne (44, sinds 2 jaar klimaatactivist), mede-oprichter van het XR-orkest.
“In januari 2023 werden zes mensen ‘preventief’ gearresteerd omdat ze opriepen tot een demonstratie op de A12 tegen fossiele subsidies. Dat was voor mij de druppel: als het eisen van klimaatrechtvaardigheid zó gecriminaliseerd wordt, dan is het nodig dat iedereen de straat op gaat. Toen ben ik klimaatactivist geworden.
Ik geloof momenteel meer in kunst dan in politiek als wegbereider voor een betere wereld. Kunst kan helpen bij het doorbreken van de destructieve systemen waarin we vastzitten, andere toekomsten schetsen. Kunst kan ook mensen raken, en om in beweging te komen, moeten mensen geraakt worden.
Tegelijkertijd wordt ook kunst bedreigd door klimaatverandering, net zoals eigenlijk alles wat mensen hebben gemaakt. Kunst is niet bestand tegen vuur of water. Daarom wilde ik graag tijdens acties iets doen met muziek, en heb ik samen met anderen een orkest gemobiliseerd om te spelen op de A12.
De werkelijkheid voelt al een tijdje aan als een stuk zeep dat ik niet te pakken krijg: hoe meer ik me inzet voor rechtvaardigheid, hoe oneerlijker de wereld lijkt te worden. Tegelijkertijd toont de geschiedenis dat veel grote veranderingen zijn afgedwongen door de burgerlijke ongehoorzaamheid van een klein groepje mensen, en van tevoren was nooit duidelijk dat iets een kantelpunt zou zijn. Iedere actie kan zo’n kantelpunt worden. Daarom blijf ik me inzetten.”
(Tekst gaat onder de foto verder)
Dit is Thomas (20, sinds 4 jaar klimaatactivist).
“Ik begon mijn activisme naïef, met het idee dat we politici en grote bedrijven met protest en gesprek tot verandering kunnen brengen. Daar geloof ik niet meer in.
Zo’n vier jaar geleden, toen ik 16 was, raakte ik politiek betrokken. Eerder was ik al onder de indruk van de schoolstakingen met Greta Thunberg, met wie ik inmiddels bevriend ben, en Fridays for Future, maar durfde ik nog niet mee te doen. Ik ben helemaal niet opgegroeid met activisme, hoewel ik altijd al een sterk rechtvaardigheidsgevoel had.
Tijdens de coronacrisis heb ik samen met een leeftijdgenoot een Fridays for Future-groep in Roermond opgezet. Ik ontmoette haar bij Extinction Rebellion, waarbij ik nog steeds betrokken ben.
Het is duidelijk geworden dat de politiek en de grote bedrijven niet willen veranderen. De vraag is dus: hoe kunnen we een betere wereld creëeren buitenom de politiek en vervuilende bedrijven? Burgerlijke ongehoorzaamheid staat voor mij ten dienste van dat doel; niet om politici te overtuigen, maar om medeburgers te laten zien dat de overheid liever de belangen van de fossiele industrie beschermt dan onze toekomst. Protesteer je daartegen, dan intimideren ze je en sturen ze de politie op je af.
Ik denk dat we het heel goed zelf kunnen – bijvoorbeeld door ons te organiseren in lokale, sociocratische gemeenschappen, slechts te nemen wat nodig is, en vooral terug te planten voor komende generaties.”
(Tekst gaat onder de foto verder)
Dit is Rozemarijn (33, sinds 4 jaar klimaatactivist), demonstrerende dominee in een rolstoel.
“Door een onzichtbare chronische ziekte heb ik heel weinig energie. Dat mijn interne klimaat uit balans is, maakt de gevolgen van verstoorde klimaatsystemen voor mij tastbaarder. Ik voel elke dag hoe enorm het effect is als één radertje niet werkt. Mensen met Long Covid herkennen dat misschien. Zoiets beïnvloedt alles.
Ik ben sinds 2021 klimaatactivist, hoewel ik toen nog niet besefte hoe gevaarlijk de verhitting van de aarde is. Daar kwam ik achter door mensen die het beest echt in de bek durven kijken. Dat het huidige systeem niet functioneert, zie je wellicht sneller als je wat minder bevoorrecht bent; veel mensen binnen de klimaatbeweging hebben ervaring met systemen die niet werken.
Juist als christen vind ik het logisch om nu iets te doen. Wie God liefheeft, heeft de schepping lief, en hoe wij nu met de schepping omgaan is zo’n ongelooflijke ‘fuck you’ richting God. Daar doe je dan iets aan. En dan is er nog al het lijden dat onze uitstoot veroorzaak voor onze naasten in Zuidoost-Azië, in Afrika. Als je een bevoorrechte positie hebt, moet je die gebruiken.
Actievoeren kost me veel. Wat ik doe, moet daarom effect hebben. Zo kies ik liever voor disruptieve acties dan voor een mars, want aan een mars doen al veel andere mensen mee. Ik moet er vaak lang van bijkomen, maar liever dat dan niets doen.”
___
Een tentoonstelling maken over de klimaatcrisis? Of andere thema’s aansnijden waar je doelgroep liever van wegkijkt? Neem contact met me op via info@daisyranoe.com! Eerdere totaalconcepten zien? Ga naar mijn portfolio.